Sessiz gece Şiiri - Sayit Karabulut

Ey gecenin sessizliği
Sırdaşım ol gün ağarana kadar
Kimse görmeden sil göz yaşlarımı
Yalnız sana haykırabiliyorum
Yanlız sen anlarsın beni
Kör bir ilmik ol geç boğazıma
Gözyaşlarım ey gözyaşlarım
içime aktıkça boğdunuz beni
Yıllardır sürükletiyorsunuz bana
Bu aciz zavallı bedenimi

Gecenin sessizliğine vurgunum ben
Hele birde yanlızlığına
Gündüzün soran gözleri mahşeri kalabalığı
Gına getiriyor artık gına
Gürültü kirliliği ölümü hatırlatıyor bana
Koltukla sohbet edebilirim şimdi
tepemde evize şen şakrak
Monoton tik taklarıyla saat geveze
Beklerim diyor bu gece bize
Hiç de üzerime gelmiyor
Kol kola girmiş duvarlar
Kapıların üzerinde buzlu camlar
Şeffaf bir perde gibi yasak savarlar