Sessiz Gece Şiiri - Sezgin Okulmuş

Gecenin sessizliğe büründüğü,
Karanlığın etrafı bir çarşaf gibi bürüdüğü,
Yıldızların tepeden sessizliği seyrettiği,
Bir zifiri karanlık gece, bu gece.

Tüm bu sessizliği, duvardaki saatin sesi bozuyordu,
Ben de uyumuyorum dercesine,
Belki benim yalnızlığımı paylaşmak istiyordu.

Saatler hep ilerledi durmadan,
Gözüm hep cama takılırdı,
Ufak bir ışık, bir aydınlık,
Tan yeri ağaracak, sessizlik bozulacaktı.

Uyku girmiyordu gözüme, girmedi de,
Yalnızdım, yalnızlığımı paylaşıyordum,

Ne hayaller yaşadım, karanlık gece de,
Ben bile inanamadım, kurduğum hayallere,

Kimse bilemez neler yaşadığımı dün gece,
Kimse anlayamaz içimdeki duyguyu,
Kor ateşler gibi tutuştuğumu,
Kendi kendime sessizce yandığımı.

Bir sigaradan bir yudum içmek,
Bir yudum çekmek dumanını içten,
Dumanını paylaşmak tütünüyle,
Tüm samimiyetinle paylaşmak geceyi.