Sessiz Fırtına 20.10 2024. 04.50

Sessiz Fırtına

Yine gece oldu, sessizliğin içinde,
Bir fırtına kopuyor içimde, suskun ama güçlü.
Söylenmemiş cümleler var boğazımda düğümlenen,
Dudaklarım mühürlü, yüreğim açık yaralı bir kitap.

Adımlarım ağır, günler hafif geçiyor,
Kendi gölgemden kaçıyorum her seferinde.
Bir nefes alıp derinlere inmek istiyorum,
Ama hep bir şey eksik, hep bir şey yarım kalıyor.

Gözlerimde biriken yorgunluğa inat,
Umudu bulmaya çalışıyorum karanlığın ortasında.
Belki de sabahın ilk ışığında,
Kendimi yeniden doğarken bulurum.

Yol uzun, yürek ağır ama sarsılmaz,
Bu sessiz fırtınada ben yine de direnirim.
Her çığlık sessizce yankılanır içimde,
Ve ben, hiçbir kelimeye sığmayan acımı sürdürüyorum içimde.

Bir gün olur da bu ağırlık hafifler mi bilmem,
Ama ben, fırtınanın içindeki o küçük umudu hep saklarım.
Acılar geçer, izler kalır belki de,
Yine de, yaralarımla büyür ve yeniden başlarım.