Sessiz Feryat Şiiri - Emel Cengiz

Sevginin vurgununu yedi yüreğin
Sessizce çatlıyor
İsyanlarda tüm zerrelerin
Umursamazlık insanı bunaltıyor
Kim bilebilirdi ki
Acısını çektiğin, özlediğin, beklediğin
Yeniden karşında aşk ateşi olacak
Kor gibi yanan yüreğin
Sevgiden çıldıracak
Hiç konuşmadan anlaşabilen
Sessizce iletişimi sevgiye götüren
Kelimelere sığmayan, anlatılamayan
Suskunlukta coşan
Arzularına gem vuramayan
Ve de açıklanamayan
Nedir?
Dergahlarda işlenen motiflere inat
Aşk şarkılarında aranır
Yürekler ikinci baharlara
Bence böyle tıkanır.
Düşünme yetisi esir olmuştur bir yerlerde
Çözüm arar zihinsel felçlerde
Sessiz feryatlar yükselirken semalara
Hasret;
Kadehlerle taşınır dudaklara..