Sessiz düşüncelerim.

Ve çokça sonra geliyor aklıma, şu köşeyi dönmeden daha..düşünüyorum son paragrafını kitabın..
oysa elimden bırakalı fazlada geçmemişti zaman ki bir sayfa kalmıştı açılmamış geriye ben biliyorum bunu sadece..kirlenmiş kitaplarımı saklarım hala okul çantamın içinde..hatıranı veya çocukluk ne dersen de..hani bir kapı eşiğinin önünde bulunca eşyalarını gözlerin en çok onu arıyor…

Baba...
anneme sorar mısın
bu kırılmış köşeleri
ütülesek düzelir mi?