Sessiz Dünya Şiiri - Gülay Aruç

Orda sessiz bir dünya vardı
Uzaktan yakın
Ilık mevsimleri okşar geçerdi tenimizi
Yosunların çıplak kayaları giydirdiği
Biraz küskün, biraz neşeli.

Beyaz bir noktayken
Yaklaştıkça büyüyen kocaman bir şamandıraydı o
Ve biz onun akşamdan akşama kurulan sımsıcak düşleriydik.

Okyanustan kopmuşçasına gururlanan
Küçük ve hırçın dalgalardık hepimiz
Onun için hep sığlara dolardık
Her lodosta onun için hep korkardık
Yaşamak umut, sessizlik huzurdu
Ama bir gün, beklenmedik bir şey oldu
O Sessiz Dünya; birdenbire karaya vurdu.