Sessiz Dualar Şiiri - Anıl Kılıç

Sessiz Dualar

Tam unutmaya yelken açmışken,
Rüzgârın yönü sen oluyorsun birden.
Ne zaman unutsam,
Yeniden düşüyorsun yollarıma.
Adın geçiyor rüyalardan içeri,
Gecenin sessizliğinde yankılanıyor yüzün.

Düşlerimde buluyorum seni,
Sana ait olmayan her şeyde…
Bir şarkının notasında,
Bir yabancının tebessümünde,
Ya da yağmurun cama vurduğu anlarda.
Sana benzeyen ne varsa, hep oradasın.

Kalbim her gece özler ellerini,
Dokunamadığım ama hâlâ hissedebildiğim ellerini.
Soğuk gecelerden çok senin yokluğun üşütür beni,
Çünkü sıcaklık, sadece bir bedende değil,
Bir bakışta, bir ses tonunda,
Ve en çok da sende saklıydı.

Sensizlik sarıyor her yanımı,
Sanki karanlık bir örtü gibi üstüme iniyor.

Odalar sessiz, duvarlar suskun,
Ama içimde senin adını fısıldayan bir yankı var.
Yokluğunla doluyor nefesim,
Ve ben, her solukta biraz daha kayboluyorum.
Aşkın yakıyor ruhumun tamamını,
İçimi değil, geçmişimi bile kavuruyor.

Senle yaşanmamış her anı,
Bir yanık izine dönüyor içimde.
Sevdan hâlâ içimde bir ateş,
Ne sönüyor, ne de beni bırakıyor.

Arıyorum seni yıldızlı gecelerde,
Başımı göğe kaldırdığım her anda…
Ve dudaklarımda sensizliğe fısıldadığım tek şey var:
Bir umutla sessiz dualarımın hecelerinde,
Sen varsın.
Ve ben hâlâ seni diliyorum…