Sessiz Deprem Çığlığı Şiiri - Dursun Özd ...

sessiz çığlık

tam o andı: ay sallandı, mavi ışık yandı-söndü, deniz gitti-geri döndü
bak gözyaşı şişesi kırıldı, damlayan beyaz kandı, sevdası yarım kaldı
kefensiz, kimsesiz, sessiz, yönsüz gömülen yarım cesetler, bir candı

“ey! asık suratlı devlet amca, evimize canavar girdi, babamı ve herkesi yuttu
bana para değil; babamı-anamı-kesik kolumu verin” diyen, o çocuk umut’tu
içten ağlayan-isyan eden, öksüz-yetim o çocuk; yaşam hakkı için-saat tuttu

deprem-hayat-sanat-ayağa kalk! dayanışma barışı
kanayan çığlık; acı, kırık, yaralı kalbi onarma yarışı
sen, aşkım-azizim su; ben, semazen değirmen taşı

sevdamız anadolu ekini bereketli-ak, buğday başak
gelin! yitik canlar, öğütelim öykülü telaşı, dertli başı
sınırda yan-ay, depremde sallanan kutsal ay; hat-ay

kaynağına ters akan asi-yanan amik-amanoslu nuray
dışa vurum; acı yankı, yitik kenti unut, ölü taşı, maraş’ı
pastel çığlık; korkma-susma-unutma, bu insanlık savaşı

ömür tek nefes, paylaş-dayanış, insanı tok göz-cömert
sevisi sebil, ata tohumu-aşı, sen hep yaşa-ikramcı başı
koza-pamuk-ipek yolu, tuzcu-uncu-küncü-tütüncü hanı

tanrılar mola verir, antakya’da konaklar, ticaret kervanı
yeniden hatay; hayat harmanlanır, eğrilir, kökle boyanır
yaşam kirkitle-aşkla dokunur-okunur, yeni dünya insanı

dursun özden