Sessiz Deniz Şiiri - Boğaç Yüzgül

Yine aynı maviliği seyrettim bu sabah

Masmavi

ve çarşaf gibiydi

Sessiz

Sükunet içinde

Duyamadım sesini

Berraktı kuşkusuz

Sessizdi ama

Mavi derinliklerinde aradım sesini

İçimden içimden duydum

Pürüzsüz ve billur gibiydi yne

İç sesimden iç sesini hissettim

Kıpır kıpır bir yürekle attı yüreği yüreğimde

Sabahın en erken deniz çırpıntılarında duydum denizimin sesini

İyice temellendirdim aşkımızın çan kulesini

Ellerimle derdim papatyasını, gülünü, sümbülünü, lalesini

Denizim maviliklerde yüzüyordu

Uzaklığı elbette üzüyordu

Lakin biliyordum ki oda benim hayalimi süzüyordu

Sakin sakindi denizim bu sabah

Hayali usulca ruhumun dernliklerine süzülüyordu

Denizim sessiz

Kalbim sessiz

Denizim bırakma beni nefessiz

Denizim bırakma beni sensiz