Sessiz cıglıkların karanlıgı 03.09.2024 ...

Sessiz canlıların karanlıgı

Çaresizlik, derin bir boşluk gibi,
Her adımda daha da ağırlaşan bir yük,
Nefes almak zor gelir, gözlerin kararır,
Sanki bütün dünya üzerine yıkılır da sen altında kalırsın.

Hiç çaresiz kaldım mı? Evet, defalarca,
Bir çıkış yolu ararken, her kapı yüzüme kapandığında.
Tüm gücün tükenir, ellerin titrer,
Sanki yürek acıyla taş kesilir, umutlar bir bir solar.

Çaresizlik, sessiz bir çığlık gibidir,
Kimse duymaz, kimse anlamaz,
İçinde fırtınalar koparken, dışarıya sessiz kalırsın,
Bir çözüm ararsın ama ne kadar çabalarsan çabala,
Karanlık seni içine çekmeye devam eder.

Bu dipsiz kuyuda, yalnız ve kaybolmuş hissedersin,
Her adımda daha da derine batarsın.
Ama bilirsin ki çaresizliğin içinde bir ders vardır,
Bir güç, bir direnç, bir umut saklıdır derinlerde.

Çaresizlik insana çok şey öğretir,
En çok da dayanmayı, sabretmeyi,
Kendini bulmayı, karanlıktan çıkmayı,
Her şeyin sonunda, o çaresizlikten doğar en güçlü yanın.

Peki sen hiç çaresiz kaldın mı?
Hissettin mi bu yükü, taşıdın mı bu acıyı?
Yoksa hala içinde bir umut saklı mı?
Çünkü bilirsin, çaresizlikte bile bir ışık vardır,
Yeter ki onu bulacak gücü kendinde bulabilmi?

Sen hiç çaresiz kaldın mı( adam, kadın )
Dört duvar nedir, bilir misin?
Kapandın mı o soğuk sessizliğe,
Kendi sesinden başka kimsenin duymadığı bir dünyaya?

Sen hiç ama kendinle saatlerce,
Konuşup cevap bekledin mi sorulardan?
Yanıt bulamadığın, yalnızlığın yankılandığı,
Boşlukta kaybolmuş hissettiğin anlar yaşadın mı?

Adam, sen hiç sustun mu kendine,
Kendi içindeki o derin sessizliğe hapsolup?
Sorularınla boğulup, cevaplarınla kayboldun mu,
Kendini bulamadığın, çıkışı göremediğin o anlarda?

İşte ben, öyle bir haldeydim,
Dört duvar arasında, kendi içimde kaybolmuş,
Kendi sorularımla kavga edip,
Cevapsız bir boşlukta sürüklenip durdum.

Sen hiç böyle çaresiz kaldın mı be adamm?
Yoksa hep bir çıkış yolu buldun mu kendine,
Benim gibi kaybolmadan,
Kendi içindeki labirentte yalnız kalmadan?