Sessiz Çığlıklarım Şiiri - Ahmet Keleş

Sessiz çığlıklarım
Boğuyor beni.
Denize düşmüşüm gibi.
Boğazıma takılmış bir ilmek.
Nefes alamıyorum artık.
Tufan olup çıkınca içimden,
Dalgaların karaya vurduğu gibi
Dönüp tekrar vuruyor yüreğimi
Sessiz çığlıklarım.

Haykırınca,
Yıkılacak adeta yüce dağlar,
Feryatlarım boğarken kendimi,
Bana bir ben duyuyorum.
Kendimle olan kavgamı,
Bir türlü ayıramıyorum.
Güller kurudu elimde,
Yıllar soldu saçımın renginde.
İsyanım belki kendime,
Belki de kötü kaderime.
Yıldızlar bile geceyi beklerken
Gökyüzünde.
Ben güneşi soldurdum,
Gönlümün en derin yerinde.