Sessiz Çığlıklarım... Şiiri - Tülay Eker

_ Neye alışılıyor hemen anlamadım?
___İnsan insana
- Çoğunlukla böyle olmaz biliyorsun
___ Aradaki bağ önemli
_ Bağı tutmak gibi
__ Bağlanmak gibi
- Varlığını hissettirmek gibi
__ Hisleri gerçek kılmak gibi

Çekmece çekmece içinde
Yanıklar kırıklar kir pas
Vurulmuşluğun yankısı
Sesiz çığlık
El yanar dokunamazsın
Can çeker kanamazsın
Kana kana bul beni
Sar beni
Al beni

__Sessiz çığlık gibi?
_Uzanıp yakalamak son an da
__ Çırpınırken mi?
_ Garip bir düşüşün sonunda
__ Düş düşüyorken belki de
_ Düşen gözkapaklarıysa evet
__ Kirpiklerin arasında sıkışmış iki damla
_ Bir parmak ucunda

Dokundukça zamana hasret yanık tütün kokusu doluşuyor damarlarıma
Yaşanmışlıkları alıp koynuma gidesim var nereye deme ben de bilmiyorum
Sadece...
Kaçmalıyım hatta koşmalı belki de uçmalı kanatlanıp sonsuz vadilerin
Kollarında konaklamalı ne yar kokmalı ne sancı duymalı ne de yel almalı
Saçlarımdaki acı tanelerini

__ Ya donarsa
_ Dokunur işte o zaman
__ Donuyorum belki de
_ Uzaklaştıkça güneşten üşür insan
__ Güneş çok uzakta
_ Uzat elini dokun
_ Parmağının ucunda
__ Dokunsam kaçacak gibi
__ Ellerim yumuk
_ Okşa elinin tersiyle

Korkutuyor zaman beni yakamdan tutmuş sensizliğin eli gittin gideceksin
gibi... Kollarım fersiz dudaklarımda sana dair sözler
yer gök boynuma dolanmış gitme diyen titrek ses..ses...sessiz çığlık...

Ha desem akıp gideceğim bir yanımda kollarını açmış ölüm diğer yanımda
dizleri kapaklanmış düşlerim ha desem ha desem gideceğim...

Seni öyle özledim ki sessizce düşüyorum ölümüne...
Geliyorum bekle!