Sessiz Çığlıklar Şiiri - Emir Kerküklü

Yalnızlığın uçurumunda,
Ben ve sabrım, içiyoruz,
Özlemin sızısını.

Saatler geçiyor,
Yeni bir sabahın
Perdesi aralanıyor.
Ve gölgeni görüyorum,
Ufukta beliren,
Usulca,
Fısıldarcasına,
Geliyor varlığın.

Zaman şaşkın,
Senin yokluğunu benim gibi tattı,
Tutundu, sonra bıraktı,
Ve eridi.

Yalnızlığın uçurumunda,
Gözyaşı yağmurlarıyla beslendi,
Umutlarım.

Her gece anlatıyorum,
Uzaklara, beklesinler diye,
Çünkü sınırlar yıkıldı,
An an yaklaştı,
Sıcaklığın.

Gerçeğin düşü,
Gözlerden saklı,
Seni sevmem.
O kadar ki mest oldum,
Ve doyasıya yudumladım
Aşkın şarabını

Gitmeyeceğim,
Gölgeni gördüğüm sürece,
Tan vakti,
Dönüşünü beklerken,
Ve yavaş yaklaştıkça,
Gündüz ortasında yıldız gibi,
Gelişin.

Ne tatlıdır,
Yokluğunun izlerinin tadı,
Ruhum o izlerde dinlenir,
Bekleyiş uzasa da.