Nefes alamıyorum
Takatsiz kaldı bedenim ruhumun ağırlığında
Sessiz sadasız çığlıklarla bekliyorum sonumu
Bir düş kırıklığı bu, bir umut yoksunu.
Etrafımda beni saran dört duvar, sanki öldürürmüşcesine sıkıyor.
Bedenim ruhuma zından.
Her nefes alışımda tüketiyorum bir bir ümitleri,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta