Sessiz Çığlıklar Şiiri - Salim İpek

Sen hiç karanlığın çığlıklarıyla uyandın mı,
bir gece vakti?
Haykırdı mı, arka sokakta aç yatan fukarayı?
Ve bir yetimin göz yaşlarını tükürdü mü, suratına?
Dul bir kadının hıçkırıkları kaçırdı mı, uykularını?
Çaresi olabildin mi, çaresizliklerine?
Merhem olabildin mi, bir bedenin morluklarına?
Göz olabildin mi, âmâ'ya, söz olabildin mi, ahraza?
Yer olabildin mi, bindiğin araçta bir ihtiyara, bir özürlüye yada çocukluya?
Az ileride can çekişen sokak köpekleri böldü mü, uykularını?
İşittin mi, yavrusunu kaybetmiş kedinin iniltilerini?
Sokakta yatana bir gece çatı olabildin mi, hiç?
Kış vakti sıcak bir çorba oldun mu, donmak üzere olan birine?
Elektriği kesik bir eve ışık olabildin mi, mesela?
Sahur vakti yağ olabildin mi, yavan bir ekmeğe?
Su olabildin mi, bir oruçlunun boğazına?
Yolluk olabildin mi, yolda kalmışa?
Vicdan olabildin mi, unuttuğun insanlığına?
Ve iman edebildin mi, müslümanlığına?

Bunlardan birine şahit olup evet
diyebiliyorsan, ne mutlu o zaman sana.
Yok ben görmedim, duymadım, işitmedim diyorsan sen seni kaybetmişsin demektir.
Haydi şimdi oku kendi kendine bir Fatiha...