Sessizlik.. hayatımın şu evresinin özeti sanırım bu kelime.
Ama bu huzurlu falan değil, acı bir sessizlik.
Kalbinin atışını ve kanın akışını duyduğun,
Sessizliğin kafanda cızırdayıp en sonunda çığlıklara döndüğü bir işkence.
Hissettiklerimi söylemeye söylemeye suskunluğum ruhuma işledi.
Düşüncelerimin suskun cızırtıları da yerini
Acı çığlıklara bıraktı yavaş yavaş.
Uçurumun kıyılarında dolanıyormuş gibiyim.
Bu çığlıklar ne zaman susacak acaba?
Kayıt Tarihi : 23.1.2020 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!