Sessiz Çığlıklar Şiiri - Süheyla Güney Avcı

Sessiz çığlıklarının denizinde boğulan çocuklar
Savaş bir oyun mu?
Yoksa;
Oyunun adı savaşmıydı?
Asla öğrenecek yaşa, varamadılar.
Göğe baktıklarında, kuş yerine
Uçuşan bombaları seyrettiler..
Uçurtmanın kuyruğu
Bir savaş uçağına takılıp gidince
Çocukluğu uçtu yitti bilinmeze,
Korkunun çukuruna düşüp giden, gözleriyle...
Ve bütün söylemler;
Dudaklarının kıvrımlarında asılı kaldı öylece...

Öyle ya
Şavaşın akıl yitkinliğinde zirve yapmış babalarınca
Yalan bir dünyanın cennetinde koşmakla avutuldular...
Avundular kendilerince
Korku kulvarında ki o boş anlamsız ümitlerle...
Süheyla Güney Avcı