Sessiz Çığlıklar... Şiiri - Talat Özgen

adalet
neyin adaleti,
özgürlük
neyin özgürlüğü,
demokrasi
neyin demokrasisi,
at çöpe hepsini
kandırma kendini
düzen sömürü düzeni
düzen ezen düzeni
senin varlığın
bir vesile bu çarkların dönmesine
hatta bir zaruret,
sen olmazsan kim
gerçekleştirecek tüm serveti,
alın terine küçük bir kıymet biçilse de,
o
da
ölmiyecek kadar
onu da bulursan eğer,
ağzına bir kaşık bal da
cabası,
sesinin çıkmaması için,
şükredeceksin
sabır göstereceksin,
tesellin öbür dünya
el değmemiş huriler
armut piş ağzıma düş misali,
götüren götürsün köfteleri,
sen istediği kadar
kendini yırt,parçalara
bir lokma ekmek için
fark etmiyor
etmiycek hiç bir zaman,
açsın susuzsun muhtaçsın
el açacacaksın,
aş bekliyenler var
iş bekliyenler var
ama kimin umrunda,
varmış yokmuş,
gelmiş gelmemiş
tek gelen davetsiz
ay başı
yıllar boyu
ve
bir de bakmışsın ömür bitmiş,
tükenmiş,
duyulanlar
ezan sesleri,
çan sesleri
kurtuluşun yok dercesine,
sorsan da ne kalmış geriye
sırat köprüsü öncesinde
bir hiçten bir hiç,
bir nevi
kısmetsinlizğin nasibi,
yutmuşsun yutturulmuşsun
her türlü dalevereye,
adalet,
özgürlük,
demokrasi
hepsi kılıflar içinde
sahte,yüzsüz,iki yüzlü..
ne acıdır
ki,
hepsi yapılıyorlar senin adına,
yersen tabi
çoğunun yediği gibi diz boyundan
boğaza kadar
karanlığa gömülürken yarınlar,
onca sessiz
çığlıklar
başları önde
almış başını gidiyorlar,
adres belli,
açık ve net
sonsuzluğun kahır edici çaresizliği...

(Berlin,17.04.2017)