Sessiz Çığlıklar Şiiri - Murat Dadaş

Sessizdi haykırışlarım,
Çığın tam ortasındayım
yüreğim karla kaplı
Hüznün ortasında titriyordum.
Sen ki evliyalar sahabeler tanıdın
Aşk neymiş en çok onları tanıyarak anladın
Sen ki bakıyorken yüksekten ufuklara, için ürperiyor boğuluyordun her nara'larda
eriyor şimdi karlar birer birer
içimde biriken sisler, yağmur taneciklerine dönüştü şimdi.
Burada mevsim ya hep sonbahar yada kış.
Yaza doyamadan kaybediyorum gönlümün başkentini.
Ne dervişler çözebilir derdimi ne de görmüşler..
Ay karanlığında saplana durdum, mehtabın ışığında çaresizliği bekliyordum.
Semt semt dolaştım da bulamadım huzur sokağını
Bu ne ismine takıldığım gülahmede ne de leblebici yokuşuna benziyordu.
çarem ya bir tren istasyonu ya da terminal.
Kader gitmekten yana
Palandöken çığlarını döktü üstümüze
Sessiz sessiz çığlığa büründü her cümle
Şimdi gitmek vaktidir.
Bedenin burada olsa da ruhun başka yerlere..