Acılar içinde büyüdüm,
Bir rüzgâr gibi savruldum yılların koynunda.
İnsanlara karşı hep güldüm,
Gözlerimde saklı bir hüzünle.
Geceleri yıldızlara anlatırdım dertlerimi,
Kelimelerime yüklerdim gözyaşlarımı.
Ama kimse duymazdı fısıltılarımı,
Sessizlik içinde kaybolurdu çığlıklarım.
Güçsüzlüğümü inkâr etmek için,
Gücüm varmış gibi yürüdüm yolları.
Yalnızlığımı dost belledim,
Gölge gibi peşimden gelen sessizliği.
Her sabah yeniden doğdum,
Geceden kalan izleri saklayarak.
Ama her gece yeniden battım,
Kendi içimde kaybolarak.
Kalemim yazdı, ama susturamadım acılarımı,
Her dizede yeniden doğdu sancılarım.
Ben, mısralarıma noktayı koyamadım,
Ve her kelimesi, daha da kanattı yaralarımı.
Kayıt Tarihi : 5.3.2025 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!