Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından
Çağa yanık türküler gönderiyor bir ağaç.
Sararan yaprakları düşer ahüzârından.
Sızı, en kılcal kökte; titrer aşkın nârından
'Çat! ' der kırılır buzlar, yuvarlanır, susar taç
Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından.
Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
