Sessiz Çığlık Şiiri - Nurittin Günay

Ayazda titreyen ten
Sıcakta kavrulan toprak
Rüzgarla dağılan saç gibi
Sensizliğin zemherisinde
Sonsuzluğun ertesinde
Beklerken kıştan sonra baharı
Dönüverir mevsim sonbahara
Eremeden gönül murada
Vuslata beş kala
Çalıverir ansızın
Pazar ayinine çağıran
Protestan çanları gibi
Ayrılıkların sessiz çığlığı
Offf
Duymaz hiçbir Ademoğlu
İçinde kopan fırtınayı
Görmez hiçbir göz
Sende olan yüreğimin
Sensizlik depreminde kabaran
Tusunami dalgalarını
Anlatsam anlamazlar hislerimi
Ağlasam silmezler gözlerimi
Öylesine zor çaresizken mutsuzken
Polyanacılık oynamak
Sevmek güzel de
Cefasına katlanmak
Gül koklamak güzel de
Dikenine katlanmak
Offf
Öyle zor ki
Her zaman gülümsemek…