Sessiz Çığlık Şiiri - Gözem Başak

Yükselirken içinden sessiz çığlıklar,
Duymadı kimse.
Kızarmıştı gözleri kimbilir niye,
Çektiği tinermiydi sebebi,
Yoksa acıyan yüreğimi.
Özlüyordu anasını be özlüyordu işte.
Bir kere oğlum demişti, sarılmıştıya
Hep onu hatırlıyor,
Hep o an geliyordu gözlerinin önüne
Sıcacık oluyordu her yanı,
Anası aklına gelince.
Birden büyüdü özlemi sevgiye
Gelseydi anacığı, okşasa, sarılsa yine.
Bırakırmıydım dedi tineri, sokakları
Hemen cevapladı kendini,
Bırakırdı herşeyi dönerdi evine
Olurmu olurdu anası gel yavrum derdi belkide
Koşup bir jeton aldı
Telefon kulübesinin önünde sırada amma uzundu
Sabırla bekledi
İşte o sihirli an gelmişti.
Duyacaktı onun sesini
Koş gel yavrum diyecekti.
Heyecandan numaraları bile göremiyordu.
Yüreği umut dolu atıyor,bayılacak gibi oluyordu.
Alo dedi annesi
Sustu bir an konuşamadı.
Sonra anne dedi
Anne benim
Seni çok özledim,
Yanına gelebilirmiyim,
Artık bırakıcam bu hayatı.
Seninle yaşayacağım.
Umudun, gururun, mutluluğun olacağım.
Ne dersin anne geleyim mi yanına.
Olmaz gelme diyordu telefondak ses
Gelme huzurumu kaçırırsın
Birden dünya karardı
Titriyordu utandı.
Kapattı telefonu öfkeyle.
Gitti sarıldı kurtarıcısı tinere.
Yenemiyordu öfkesini,
Gururu incinmiş, hayali tükenmişti.
Canı bir sigara çekti baktı ki bitmiş.
Yolda bir adam vardı.
Yanındaki kadına sevgiyle bakan
Elleri bir olmuştu,
Yüzleri gülüyordu.
Büyük bir hırs kapladı içini,
Bu dünyada sevgi bir tek kendisi için yoktu.
Sigara istedi adam yok dedi.
Sevgi de yoktu, sigarada
Çekti bıçağı sapladı adama.
Biri girerken maphus damına
Gencecik adamda toprak altına
Şimdi mutlumudur o ana
Huzuru kaçmadı
Ama kıydı iki cana.