Ve gökler gürledi
Kızıldı yamaçlar.
Sanki sessiz kıyametin habercisi!
Yeryüzü susuyordu.
Dağlar birbirine kafa tutarcasına,
Haykırışta iken; bir su damlaydı
Sessizliği bozan.
Kükremişti son nefesine kadar.
Bunu duyan ne kalp vardı, ne vicdan.
Adıysa insan!
Demirleri dövdüler kızgın ateşlerde.
Bulutları çözdüler ağır darbelerle.
Sevgi yağmur olup, yağdı gönüle!
Gönül erimiş maden gibiydi!
Artık dönermiydi eski haline.
Nice yürekler vardı, o ateşte yanan.
Nice sevdalar!
Şimdi onlardan geriye kalan,
Gri küller ve hüsran!
Kayıt Tarihi : 20.1.2024 09:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Soğuk bir kış gecesi sevginin değerini ağır hasta olsada nefes nefese kalsada can havliyle o güneşe ramak kala….Yüreği kor ateşte yananlara
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Teveccühünüz hocam, Saygılar
TÜM YORUMLAR (2)