Sessiz Çığlık Şiiri - Yasemin Güven

Bu gece sen diye yine yorgana sarılır oldum
Gözyaşlarımı yastığım kurutur oldu yine
Sensiz attığım çığlığımı bir ben duyuyorum
Herkes sağır herkes kör olmuş bana sanki

Ufacık dünyamda mutluydum ben sen yoktun
Bu kadar kederli bu kadar darma dağın değildim
Şimdi kaçabildiği kadar kaçmak istiyorum senden
Hayata dair ne varsa söndürdün soldurdun içimdekileri

Ben sevdim seni soluksuz merhanetliğimle
Sen kırdın hırpaladın beni seni seven kalbimi
Benim gecelerce ağladığımı duymadın şaşırdın sanki
Hasta oldum şifam olmadın sen bana zehir oldun

Sevmenin bedelini en ağırdan ödedim ben sana
Artık bir borcum kalmadı alıcak vericekde yok
Şimdi gidiyorum şehrin diğer ucuna senden çok uzaklara
Kalbimin iyileşmesi ve seni unutması gerek

Sen çıkma artık yoluma ne selamın gelsin nede sesin
Uğrama şehrime semtime yağmurun birlikte olmasın
Sildim seni aklımdan kalbimden yüreğimden
Artık karanlıklarda olmıcak sessiz çığlıklar atmıcak

Bizim için artık yarınlar olmıcak güneş doğmıcak
Senin yerini bilmem ama benim yerimi dolduramıcan kimseyle
Nereye bakarsan bak beni göreceksin kahrolucaksın
Keşkeler boğucak seni nefesin kesilir gibi olucak
Bir bakmışsın ki ben yokum artık izim bile kalmamış sende...