Sessiz Çığlık Şiiri - İrfan Yılmaz

Kıpkızıl bir akşamın ufkundasın sevgili
Son umut bildim seni, batıp da gidiyorsun
Kankızıl güneş demek ayrılıkla ilgili
Geceye sessiz çığlık katıp da gidiyorsun

Güz yaprağı tutuldu rüzgârın talazına
Çelimsiz serçe düştü şahinin palazına
Beni raci ateşle, hicranın alazına
Günahını boynuna atıp da gidiyorsun

Sihirli bakışların aldanıp tesirine
Zakkumla baldıranı katmışlar bir birine
Çift zehirden damıtık bu aşkın iksirine
Ben kandım, sen tek damla tadıp da gidiyorsun

Hüznüme hüzün ekler zulamdaki tek resim
Kılıç yarasına denk resmindeki her kesim
Ayyuk'a dek çıkarken çığlık bestesi sesim
Kulağının üstüne yatıp da gidiyorsun

Sevdamız dehlizlerin yumağında karışık
Dar geçit, kör geçide açılırken ardışık
Son tünelin ucunda göz kırparken ilk ışık
Sen neden kaşlarını çatıp da gidiyorsun

Beni mi kurban seçti kem talih bula bula
''Nasip olmaz diyerek, böyle sevda her kula!''
Geceden şafağıma ağ ören karadula
Gözlerini kırpmadan satıp da gidiyorsun
***
İrfan Yılmaz