Sessiz Çığlık Şiiri - Nesrin Erdoğmuş

Atılan ilk adımların
Meyveye duran dalların,
Baharda açan çiçek gibi
İlk ışık, ilk umut olduğunu
Biliyor musun?
Sevincimin kaynağının
Kalemin olduğunu,
Yazdığın her anekdotun
Benim için ne denli önem
Arz ettiğini
Biliyor musun?

Mezr-a Botan'ları,
Dağlardaki kekik kokulu ormanları,
Dicle'nin Fırat'ın coşkun akışını,
Keje'leri, Rojın'leri, Rojbin'leri,
Mem u Zin'deki zalim Savak'ı
Senin kaleminle
Yeniden hatırladım.

Senin ümitsizliğinle,
Yüreğimdeki büyük umutların
Değerini kavradım.
Her savrulan yaprak misali
Dostlukların var olduğunu,
Kalplerin aslında
Uzak diyarlarda da olsa
Beraber attığını,
Senin yol gösterişinle
Yeniden anladım.

Acılı serzenişlerinle,
Gökyüzü maviliğinin
Okyanuslara yansımasını,
Yüreğimin" Sessiz Çığlık" larını
Senden öğrendim.

Sır er kişilerde bulunur derler.
Belki de bundandır,
Sana olan sevgim.
Belki de
Sen, benim
Boyunlara dizilen incimdin.
Seni denizin dibinde kayalıklardan
Tırnaklarımla kazıdığım
İncilerin arasında bulmuştum.
Seni genç kızların kar beyazı mendiline
Sararak yüreğimin derinliklerine atmıştım.

Aynen,
Yıllarca Şems'in
Mevlana'sını aradığı gibi
Geçmişten süre gelen arayıp da
Bulamadığımsın.