Sessiz Çığlık
Hayat başlıyor derken yeniden
tomurcuklar yok oluyor açmadan
bulutlar renk degiştiriyor günboyu
yagmur,rüzgar,güneş,yıldızlarla
kimseler yok yanımda herkez uzak
düşüncelerim yersiz belkide
pozitif olmak ne zor şeymiş off
bir garip gibiyim camdan kalplerle
kovuldum hep sevdiğim gittiğim yoldan
doğruluklara inandıkça kaybettim
sevinin artık kalleş insanlar
atın beni kopartın dünyamdan
bir suçlu gibiyim yetersiz sanssız
yok işte elimde birşey kalbimden başka
hüsrana uğradım kalabalığın içinde
yine utanarak sessiz çığlıklarımla
lanet olsun
benraindrop
04/03/2011
Kayıt Tarihi : 8.3.2011 21:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Atasayar 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/08/sessiz-ciglik-117.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!