Sessiz Çığlık Şiiri - Muhammet Hüseyin Mert

sessiz bir çığlık atıyor evren
başını çevirip sinsice
yavaş ama sert adımlarla
uzaklaşıyor şeytan
kaldırımdan süzülen
yağmur damlası
birşeyin bitişi
geride kalanların hüznü
betonun altında filizlenen
çiçeğin yeşerişi
göklerin delirişinin ahenki
anlamsız binlerce şarkının
terkedilmesinin hissizliği
birşeyin bitişi
azalan zamanlarımız vardı
yavaşca geri sayan saatlerimiz
uyanışlarımız
dönüşümlerimiz
yolculuklarımız
delirişlerimiz
donmuş kristale hapsolmuş ruh
hiçbirşey olduğu gibi kalmaz
öldükten sonra bile yaşam devam eder
çürürsün ve karışırsın
varlık ve yokluk
hep burda olacağım
yanında ve kanında sevgili çocuğum
andığın nefeste
şu an yok hiç olmadı
geçmiş ve gelecek
halisülasyon
bu politik manyaklık sıktı artık
doğal yollardan ölmeye hakkımız var
ve yaşamaya
sevginin eseri tüm varlığın nedeni
sadece doğanın dengesini bozmadık
kendi dengemizide bozduk
tanrı bizim iyiliğimizi istiyor
inan bana dostum
bizi seviyor
güneş yanmaya devam ediyor
ve herşey yeni başlıyor