Sessiz Çığlık Şiiri - Dilek Karataş

Etrafıma aşılmaz duvarlar örülüyor,
Pembe düşlerim yama tutmuyor, paramparça.
Papatya falları da yalan söylüyor,
Vazgeçişlerde yaralı yüreğim.

Bir yalnızlık senfonisi mırıldanıyor
İçimdeki sessiz çığlık korosu.
Sarı odalarım hüznün resmine boyanıyor.

Zemheri soğuğuna bıraktım kalbimi, buz gibi.
Eğreti gülüşlerimin ardına sakladım gözyaşlarımı,
Kelimelerim özgür değil, yasaklı kaldılar.
Biçare çırpınışlardayım, boğuluyorum kendi denizimde.

Güneş de mi doğmuyor artık,
Yıldızlar da mı sönüyor birer birer?
Ağır aksak hayatta tökezliyorum, canım acıyor.