SESSİZ ÇIĞLIK!....
Fırtınadan önceki sessizlik bu;
Zamanın DURDUĞU AN dı,
Taht istedi yüz iki candan,
Kendini dünyanın sahibi sandı,
ÇILDIRDI, BESLENDİ KANDAN!...
Gözü dönmüştü, kusuyordu;
Yaprak oynamıyordu yerinden,
SEKSEN MİLYON SUSUYORDU,
SESSİZLİĞİN ÇIĞLIĞI VURDU DERİNDEN!...
Kayıt Tarihi : 23.10.2017 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!