Sessiz çığlık Şiiri - Nilufer Ucuk

Gün olur yüklenirsin
Hayat denen heybeyi,
içinde ne var ne yok diye
Düşünmeden sırtlarsın küfeyi,
Ve böylece terk edersin ülkeyi...
Omuzların cefadan düşsede yere,
Daha ayrılmadan hasretlik başlasa da,
Sorulsa da neden bu çile, bu ızdırap diye,
Hayat bu deyip geçip gidersin buyhude yere...

Düşersin hasret yüklü gurbet yoluna.
Yanına alırsın da sevda ile yanan yüreğini,
çalarşın dertli dertli o nazlı neyini...
Belki bir duyan olur yüreğinin 'imdat' diyen sesini.
inanma! kimseler duymaz senin sessiz çığlığını,
'yandim,yandim' diyen neyinin inleyişini.

Yarenin duyar diye umut etme seni,
Onun uykusu derindir neylesin olup biteni...
Boyundan büyüktür çektiği çilesi...
Feryat edip bağırsan da 'kimse yok mu' diye,
Ne gören olur nede duyan sancıyan yüreğini,
Yaratandan başka duyan olmaz, sessiz çığlığını...