Sessiz Çığlığımdan Baykuşlar ÜRKER -DEN ...

Denizlere kıyısı olan bir şehirden, yağmurlu bir Eylül akşamı süzülmüştüm sessizce...Bir lirin sesine binip gelen masala düşmüştü yolum..uzak iklimler gibisin şimdi bi türlü gelemeyen! sevdalarım mayalandı, yıllanmış şarap tadında...

sevda/çığlığıdır yeniden dirilişin bi de içkisi şairlerin!

*

Bir gece yarısı titreyerek uyanırsın, yaşlar süzülür gözlerinden, kimseler duymaz seni, sessiz çığlığından baykuşlar ürker! gecenin en koyulaştığı anda, 'batık bir gemiymiş aşk bu limanda dersin'!
gecenin en koyulaştığı yerde ölümü kucaklarsın masmavi yüreğinle...

*

Hiç bu kadar uzun susmadın sevdiğim... Hiç bu kadar uzun gitmedin bilmediğim yerlere!

/Denizin dibinden bir avuç sevgi çıkarırken vurgun yedi dalgıç...
ciğer bitse de yürek atmakta
çünkü sevgi dipte hala ışıldamakta../

Acıyı hissetmiyorum, sevmeyi beceremiyorum artık!

Her deniz bir martı,her rüya bir uyku,her nota bir şarkı,her mezar bir ölü,her ağaç bir kök bulur ama seni bulmak imkansız!

/Ölmek dünyada unutulup gitmekmiş, ölmek bir kefen giymekmiş, ölmek o soğuk, o korkunç ve o kara toprağa girmekmiş.../

Seni unutmak mümkün mü sevdiğim? Sen beyaz keten elbiselerini giydin...
sıcacık bir toprakta, doğanın kucağında, yemyeşil bir yorganın altında uyuyan küçük bir çocuksun şimdi...

sonsuz sabrı, sonsuz sevgiyi, sonsuz şevkati, cesareti ve umudu ateşleyen bu sevgide; farklı bir müziğin çığlığı vardı. bu şehirden her gidişinde sanki şehri ben uğurluyordum...o sevgiler eski zaman sarhoşluğunda gizlendi.. şimdi,boş bir kovadır kuyusundan çekilen...

/Geceyi deniz tutmuş, kalbimi hasret,
hangi sularda ayak izlerin,
hangi kaptanın seyir defterinde kalmış gözlerin?

çaresizliktir, hiç bitmeyen bir senfonidir sessizlik ve sensizlik!
sessiz çığlığımdan baykuşlar ürker.../

01.11.2010