Sessiz Çığlığım Şiiri - Şair Manay

Bir melek ölür bir bebek doğar. Hayatın acı serumunu damarlarıma kendi elimle enjekte ediyorum. Sanki masal kahramanıyım, ürkek, kırgın yola devam ediyorum. Suçsuzum hayat bu sefer acı tohumları ekemezsin, sevdiğim bir romanın son sayfası gibi heyecanla okudum bitişini. Yazık hala iç çekiyorsun sonsuza doğru. Korkma, bu sefer düzmezler ruhunu, ateşim yakmaz bedenini silahım yabancı bedenlerle dolu, bıçağımda kan izleri var o silahı sıktım şakağına ölmedin. O bıçakla delik deşik ettim ruhunu bana mısın demedin.
Anne şefkati gibi o minicik ellerini özlüyorum, hayır çok masum alsında
Yanlış işte…
Sen asla masal kahramanım olmadın. Sokağın kıyısında mutluluk dilenen bir zavallıydın.
Acı ruhuna işlemiş. Gözyaşların kan olmuştu. Ölümün gibi anımsarım ilk günü, mezarına bıraktığım kır çiçeklerini… Kullandığım sahte mutluluk haplarını, Bu sefer son gidiş için saklıyorum, ama ölerek değil yaşayarak intihar ediyorum.
Ah kalbi kırmızı aptal insan, kim dedi sana uy içindeki sese, kim dedi ki bırak kalbini kırmızı bir sele. Zehri hala kusuyorum bak hem de sol tarafına.
Ben ne bir kere ölürüm ne de bin defa. Sadece tutar çocuk kalbimi içimdeki Sessiz fırtına