Sessiz Bir Veda Şiiri - Döndü Dülger

SESSİZ BİR VEDA
Kış ortasında kan ter içinde kalıyorsan,.
Uykunu bir kabusla bölüyorsan,
Kendini gecenin koynunda buluyorsan.
Aniden ellerin yüreğini tutuyor,
Sessiz bir ayrılık soğuğu
Tutunduğun dalları kırıp geçiriyorsa.
Vedanın kasveti kabzetmiştir,
Yorgun bedenini.
Sessiz sevdanın , sessiz vedası,
Kışını yaza, yazını fırtınaya,
Baharını da hazana bırakır.
Çoktan bitmiş bir aşkı ipeklere de sarsan,
Koynunda bir ömür de yatırsan,
İnce sızısıyla yaşamaya razı da olsan,
Yüreğini oyarak hasretiyle de doldursan.
Sessizce veda eder gidersin.
Gitmekle de kalmaz,
Ruhunu orda teslim eder BİTERSİN...
Döndü DLGR