Sessiz Bekleyiş Şiiri - Şahin Karaman 3

Sanma ki topraktır orada yatan,
Kanıyor özüne sarılmış canlar.
Açıver ellerin salınsın duan,
Yanıyor közüne karılmış canlar.

Havası hüzünlü suskun tabiat,
Geriye dönüş yok gelse kâinat.
Giydirip kefeni almış beyaz at,
Gidiyor zamansız verilmiş canlar.

Düşlerin sürükler sesler duyarsın.
Gönül bahçesini kana boyarsın.
Ölmeden ölüme düşer doyarsın,
Sönüyor sinesi yarılmış canlar.

Arama boşuna kimse bulunmaz.
Giden yolcu ile haber salınmaz.
Seslensen taşlara cevap alınmaz,
Diniyor sohbeti kırılmış canlar.

Geçse de yüzyıllar bile aradan.
Misafir ediyor Ulu Yaradan.
Cennet kapısına varıp oradan,
İniyor gülleri derilmiş canlar.

Hangi Şahin düşmez kara toprağa.
İbret ararsan bak düşen yaprağa.
Bürünmüş heybetli şahlar sancağa.
Siniyor şanına darılmış canlar.

13 / 10 / 2011