Sanma ki topraktır orada yatan,
Kanıyor özüne sarılmış canlar.
Açıver ellerin salınsın duan,
Yanıyor közüne karılmış canlar.
Havası hüzünlü suskun tabiat,
Geriye dönüş yok gelse kâinat.
Giydirip kefeni almış beyaz at,
Gidiyor zamansız verilmiş canlar.
Düşlerin sürükler sesler duyarsın.
Gönül bahçesini kana boyarsın.
Ölmeden ölüme düşer doyarsın,
Sönüyor sinesi yarılmış canlar.
Arama boşuna kimse bulunmaz.
Giden yolcu ile haber salınmaz.
Seslensen taşlara cevap alınmaz,
Diniyor sohbeti kırılmış canlar.
Geçse de yüzyıllar bile aradan.
Misafir ediyor Ulu Yaradan.
Cennet kapısına varıp oradan,
İniyor gülleri derilmiş canlar.
Hangi Şahin düşmez kara toprağa.
İbret ararsan bak düşen yaprağa.
Bürünmüş heybetli şahlar sancağa.
Siniyor şanına darılmış canlar.
Kayıt Tarihi : 23.2.2022 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
13 / 10 / 2011 Toprakta yatan canlar için yazılmış bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!