Sessiz Bahar Şiiri - Hüseyin Ülkü Korkmaz

Papatya yaprakları suskun,
Menekşeler bükmüş boynunu,
Solmuş kayısıların çiçekleri,
Ah! bahar ne özlemlerle bekledim!
Bilemezsin..
O çocukluk günlerimdeki Çiğdem'leri kazmak,
Bahçede nanelerin arasına karışmış güller..
Ve buz gibi pınarlardan içtiğim sular,
Şimdi beton yığınları arasında geçen bir ömür,
Ağaçtan yoksun,çiçeklerden yoksun,
Dostları bir bir kaybettiğimiz acı günler..
Geldin gelmesine yeşererek ama!
Ben hâlâ kış mevsimi gibi acıların,
Tarifsiz kederlerin arasında arıyorum seni,
Sen ses veriyorsun yeşeren yapraklarla,
Ben sessiz baharı yaşıyorum yutkunarak..
H.Ülkü KORKMAZ