Sessiz Ayrılık Şiiri - Nurullah Kütükçü

Ben bu yağmuru kokusundan tanırım,
Enseme düşer ilk damla ve bir hüzür bırakır bana.
Yalnızlık gibi büyük bir erdem yağmur,
Yalnızlık, bir erkeğin yağmura karşı duruşu.

Terk edeceksen biraz daha bekle,
Kaç saat kaldı ki şurasında sabaha,
Çayın soğumamış, üstün kurumamış henüz,
Birde sen gözlerimden yağma bana.

Hırpalanmış bir şehrin boş sokakları kalacak ardında,
Hangi kapıyı çalsam açılmayacak bir daha.
Sessiz ayrılıklar çağırıyor beni duyuyorum,
ve biliyorum, ruhum ezilecek ayaklar altında.