Sessiz ayna yok - Garip Çoban

Burnundan soluyor cümleler.
Ölü nokta duygudan yoksun kelimeler.
Konuşmadan gülmeden soluk almadan.
Ufku kumdan parmaklar arasında duaların.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adı Eşref-i mahlukat! ..

Dizleri kırmadan yüzü yaralı nağmeler.
Dünden yakala sevginle boğ beni bugün kendimden.
Çok yakındayım. yaklaşıyorum, yarınsızım.
Bir kusur gelmemiş olan ne varsa hepsinden.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adın Eşref-i mahlukat! ..

Aşka sormadan yürümeye başlayamazsın.
Doğan gölgenden belirsiz sadakatin mizacı.
Dön bakıyım birde benle konuş şems vakti.
Gerçeklerden geçmek için bir iplik, binbir kusur.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adım Eşref-i mahlukat! ..

Yüzümde kötü hayat, gölgesi mülteci çocuğun vurdukça.
Susadım!..
Adım adım giden şeylerin baharında.
Şimdi!..
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adı Eşref-i mahlukat! ..

Uyanıyorum bir kabirbaşında.
Sufilerin dem dem bıraktığı kokularla.
Soluk!..
Canlıdan çok ölüyüm toprağa düşen şehitler arasında.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adım Eşref-i mahlukat! ..

Topraktaki hayattan yada duadaki y/ar’dan gelir gönül.
Gün batısının ışığından geçiyor gecenin çobanları.
Geçiyor hepsi ellerinden dünyadan gönlümü alarak.
Kurumuş acının içinde suretler.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adın Eşref-i mahlukat! ..

Ve ölümdeki yüzden gülüyor ihtiyar bilge.
Benim boyum dualarım.
Ufuk boyunca onun yüksek silüeti toprak hızasında hayatım.
Benim düzlüğüm göğün eğriliğinden mi dedi meczup.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adı Eşref-i mahlukat!..

Bir hıçkırık daha kulakta.
Ben yar diye haykırırken.
Benim kalbim benim çapım.
Onun duası İbrahim’i hevesten.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adım Eşref-i mahlukat! ..

Ve kimsenin kimsesinin mülkünün en özel misafiridir Ademoğlu.
Dolaşıyorum kabirleri arıyorum bir Muhammed-i duayı.
Hevesten geçen nefeslerin izini sürerek.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adın Eşref-i mahlukat!..

Karanlık havaların patikasında gecenin çobanları.
Başkalarının ve benim hayatımdan daha uzakta olanın peşinde yoksul yüreğim.
Yüzünü güldüren umutsuzluk ağzının sözlerinden.
Hiçbir şey bana hiçbir şey vermiyorsa gönülden.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adı Eşref-i mahlukat!..

Ve benim ona verdiğim duadan başka bir şey değildi.
Onun bana verdiği.
Affetmem gerekiyor onu.
Geri vermiyor yağmur bana iyiliği kötülüğüm için.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adın Eşref-i mahlukat!..

Bir adam bin kadın yok mevsim hayal kaldırımlarında.
O sokaklarda kalan s/Özden daha büyük ağırlık yok.
Yüzümü güldüren umutsuzluk olsada.
Ruhuma huzur veren bir kabirtaşı var.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adım Eşref-i mahlukat!..

Orda beni bekleyen meczup.
Teheccüt vakti neyin varsa alıyor benden.
Gölgede bir sessizlik tanesi gece.
Sürgün duyguların çıplak penceresi gündüz uykudan.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adı Eşref-i mahlukat!..

Hayatın yokuşlarının alacakaranlığında kalmış.
Tamam olmayan duaları temsil ediyor Hz. İnsan.
Eline hiçliği geçirmiş aşk.
Çok fazla bekletmiyor kapısı çalınınca Azrail misafirini.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adım Eşref-i mahlukat!..

Şaşırtır ölüm sırları.
Hiçbir şey düşünme, aşkı s/ayıklıyabiliyorsan.
Tek bir göz atma dünyaya.
El uzatmak lazım giden tabuta.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adın Eşref-i mahlukat!..

Ölmenin saf notları vardır.
Daha uzaktaysanız yanılgılarınızdan.
Bunun bir şey olmadığını anlarsın.
Onun diyeceği azıcık şeyin altındaki erdemli duadaysa adın.
Bilinmeyen bir suret aynamdan kokan ceset, adımız Eşref-i mahlukat!..

(Y.ed - Engin Demirci)