Sessiz Aşk Şiiri - Can Özcan Özkan

Dost kalemim
Sırtını parmaklarıma dayayıp
Kar yağmış kağıtlarda
Çocukça koşarak
Dilleniyordu gözlerimde
Yüreğimden geçenleri
Lapa lapa bırakıyordu
Yağan kar üstüne
Diz boyuna varan dizelerde
Çıkmaya çalışırcasına
Adımladığım mısralarda
Kömür gözlü
Havuç burunlu
Çocuk emeği
Kardan can bulan
Adam tebessümünde
Bir başlangıçtı
Soğuk akşamlara karışan
Nefesler…
Ayaz vakti sis olup
Çökecekti ufkumuza
Olsun
Görmeden de
Yüreklerin dilinde
Salınan duyguları
Karanfillerden buket yapıp
Şiirlerle anlatacağız
Birbirimize
Yüreklerimizin
Sessiz Aşkını….