Sessiz Şiiri - Ali İhsan Karataş

Sensizlik duygularım şu içimde büyürken,
Yalnız bıraktın beni,mehtabına yürürken,
Kandım güzel yüzüne,o sinsi gözlerine,
Karanlıkta terkettin,kör kuyuda çürürken.

Zamanda,rüzğar esti küllerimi dağıttı,
Yazdığım o nağmeler yokluğuna ağıttı,
Sözlerim boş yere mi? Düşünüp dururken ben,
Sana olan şahidim elimdeki kağıttı.

Sana mirasım buydu,ömrümün parçasından,
Yollarını gözlerdim,sokaklar arasından,
Hatırana sığındım,düşümde yaşıyorsun,
Aklımdaki o izler,kaşların karasından.