Sessiz Şiiri - İlhan Arslan

Öyle çok sıkılmış ki ruhum
Bir mengene olmuş gece ve gündüz
Sıkılmaktan yorulmuşum duble sessizlik
Bir duble daha sonra biri daha
Sonra da dünya dönüyor... Sessiz...

Açık bırakmışım kapıları ardı ardına
Bir hırsız girsin eve istiyorum bir hırsız
Şöyle bir konuşsak ağız tadıyla
Sonra beni de yüklenip götürse sessiz

Yemişim Marks'ı dublelerce Lenin içmişim
Kapital, Das Kapital yok liberal
Moskova, Havana, eski Polonya
Sabah oldu hiç konuşmadılar Mao da sessiz

Boşuna çalıp duruyor şu plaklar
Beethoven, Rodrigo, Mozart hiç anlamıyorum
Aşklarımın üzerine basıp hayatla boy ölçüşüyorum
Sekizinci notasındayım müziğin yine de sessiz

Yemekler pişiriyorum bak, hep sıkıntıdan
Kimsem yok, baharat sever misin diye sorayım
Masa, terlik ve biraz sandalye doğruyorum
Stalin ayakta kaldı, kitaplar darmadağın, odam sessiz

Ölülerle buluşuyorum bazen geceleri
Mezarlıklar geziyorum duble Fatihalı
Benim de bir sevgilim öldü belki bilirsiniz
Acaba aldatıyor mu beni ölülerle diye bakıyorum; oratlık sessiz

Sesime ses arıyorum sesime değecek ses
Sustu Karanfil Sokağı, sustu Otuz üçler
Yankılandı Eko, Asi' de boğuldu Narksis
Yaşanmış bunlar uzaktan bakmayın...Ama tarih de sessiz

Hani siz de duymuşsunuzdur belki
Biri vardı sevgilisini çok seven
Gazetelere de öyle manşet olmadı hiç
Sadece devlet düşmanıydı, sürgün ve sessiz

Menkıbeler, destanlar, efsaneler okudum
Siz de okudunuz hatırlayın şimdi hepsini
Mecnun' u, Kerem' i, Ferhat' ı hatırlayın
Ve yazın gerisini kurşun kalemle, yarın silinsin diye sessiz

Ben gidiyorum kağıt ve kalem sizde kalsın
Unuttuğum bir şeyler varsa gürültülü yazın
Eğer birgün şiire, aşka ve düşmana teslim olacaksanız
Hiç çekinmeden sıkın kafanıza Hitler misali
Gez-göz ve sessiz.