Sessiz 6 ay..
Nadiren çarpışan bulutlarımızın yarattığı cephe yağışlarınıda saymazsak sensiz 6 ay.. Fiilen sensiz ben, manen her daim iliklerime değin hissettiğim senden uzakta, behaber, sensiz 6 ay..
Keder ile ironiyi birleştiren anarşist sözcükler dökmeyeceğim önüne sadece dumanı üstünde bir bardak çayın varlığını kattığı doyumsuz hazzın derin ve hüzünlü sükutu kaplıyor yüreğimi.. Sensizliğin 6 ay gibi ertesinde nedir bana, sana bu cümleleri yazdıran? ulaşamamanın kattığı yanlızlık duygusu mu? bir kez daha gözlerinde kaybolma isteği mi? yada son bir pazar kahvaltısı mı? elele dolaşamadığımız parkların, durak önlerinin, çay ocaklarının içimizde kalan sıcak buğusu mu? hayır hayır hiçbiri diye yazmak için çıldırıyor kalemim yada hepsi..
Hani kış olunca kimse bakmaz ya soğuk suyun yüzüne oysa yazın nede çok aranır.. Ben mi kıştayım yoksa sen mi çok soğuksun? yoksa acıkmak mı tok tutuyor beni, içime içime çekerken seni temiz hava gibi..
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta