Sessiz Şiiri - İsmail Küpçü

SESSİZ

Akşamdan beri oturmuştum odamın köşesinde
Gecenin geç saatlerinde yalnız, sakin ve sessiz
Vazodaki çiçekler, saksıdaki bitkiler
Vitrinde çanaklar, raflardaki kitaplarım
Hepsi benim gibi yalnız, sakin ve sessiz
Evde kimse yok, oturmuşum tek başıma
Kitaplarımda gideremedi yalnızlığımı
Ne diğer odalardan, nede cümle kapısından
Bir ses gelmiyor, kafesteki kanaryamdan
Hepsi benim gibi yalnız kalmışlar, sakin ve sessiz
Sanki bu gece sabah olmayacak
Sanki şafak söküp güneş doğamayacak
Sanki insanlar uykudan hiç uyanmayacak
Herkes, her şey, bütün alem benim gibi sessiz
Hatta kuşlarda cıvıldaşmıyorlar bu gün
Sineklerde mi gitmişler buralardan
Onlarda vızıldamıyorlar ortalarda
Komşulardan da ses seda gelmiyor
El âlem umum mâhlukat benim gibi sessiz
Rüzgar esmiyor, yapraklar kımıldamıyor
Ortalık bu gün toz dumanda olmuyor
Simitçilerde gelmedi, sesleri gelmiyor
Çocuklarda uyudukları yerde uyuya kalmışlar
Alem sessiz, dünya sessiz, sular sessiz
Her şey bütün mevcudat benim gibi sessiz
Ruhum sessiz, kalbim sessiz, cismim sessiz
Bütün duygularımla, alemim hepsi sessiz
Geçti koca bir ömür, çok sesler olduysada
Netice itibari ile şimdi her şey sessiz

19.04.2003