Kırılan bunca çanak, çömlek ve cam bardak-
tan; düşen şölven mi karanlığıma?
Ey sevgili;
Aslında; orda ve burada,
Can içinde öznesin.
Bürü bütün aynaları,
Seni göstersin…
Sen ki; kıraç toprağımda yetişen gül-
dün; geceyi, şafağa teslim etmeyen…
- ölümdün -
Kayıt Tarihi : 28.10.2007 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)