Sessiz Şiiri - Orhan Kaya 2

Sessizlik;
Alabildiğince sessizlik hakim,
Bu koca şehir,
Bu keşmekeş insanlar,
Bu doğa,bu deniz
Ve gökyüzü sessiz...

Haykırmak varken ihanetlere,
kursağıma takılmış kelimeler,
Kelimeler,kursağımda esir,
dil sessiz...

Gece yarısı ikiye kurulmuş,
Bir çalar saat gibi,
Sarhoş naraları,
Günün ilk saatinde,
Seyyar satıcılar,
Ve top oynayan
Çocukların bağırışları,
Vapur düdükleri,
Martı çığlıkları sessiz...

Hemşirenin;
Sus işaretli resmini astım,
Bütün sokaklara,caddelere,
Trafik levhalarına,
Bu koca şehir sessiz...

Bir kalem;
Beyaz sayfalara kusar kelimeleri,
Kelimeler;
Kâğıtta özgür,dilde sessiz.
Kursağıma takılmış kelimeler,
Kelimeler;
Kursağımda esir,dil sessiz...

Sessizliğin;
Bütün sesleri anlamsız kıldı hayatımda,
Anlamı yok artık tümcelerin,
Suallerin tadı tuzu yok,
Lisanlar suskun,
Sözlerin anlamı yok...

Örümcek ağlı sözlerdi,
Bizi birbirimizden koparan,
Leş kargalarıydı,üzerimize üşüşen.
Toz pembe hayallerimizi,
Amansız karanlığa boğan...

Anlamını;
Bütün benliğimizde yaşattığımız,
Sevgimizi tanımsızlaştıran,
Ve yüzlerce yanlışın,
Bir doğruyu götürmesiydi hayatımızdan...

Sana seslensem de,
Sesim ufukta kendini yitirir,
Sesimin mürekkep halini,
Nağmelere döktüm,
Sana yolluyorum,
Kulakların çınlıyordur şimdi...

Sessiz oku nağmeleri,
Sessiz ol,
Ayaklandırma yeniden,
Örümcek ağlı sözleri,
Kursağına takılsın kelimeler,
Kelimeler;
Kursağında esir,
Dil sessiz kalsın...

Ne yazık!
Hâlâ, yüzyıllar boyu süregelen,
Sevda masallarıyla avunmak.
Siyah beyaz filmlerde,
Ve mısralarda tanımlamak sevgiyi...

Ne yazık!
Sevgiyi hatırlamaya dürtülmek,
Güdümlenmek birilerine,
Sevgiyi sınırlamak,
Ve adını koymak 14 şubat diye...

Ne yazık!
Papatyaların kararına sunmak,
Sevilip sevilmediğini.
İskâmbil kâğıtlarında aramak,
Fincanlara sığdırmak sevgiyi,
Ve bir falcıdan medet ummak...

Ne yazık!
Kırmıştık oysa zincirleri,
Tanımlamıştık sevgiyi.
Ama sessiz kaldık,
Sevgimizi anlatamadık,
kanıksandık...

Ne yazık!
Aramıza rüzgârın bile,
Girmesine izin vermezken,
Araya mesafe koyduk,
Bizde tanımsız olan kelimeye,
Yenik düştük,ayrıldık...

Tıkamıştık oysa,
Boş laflara kulaklarımızı,
And içmiştik direnmeye,
Bir yastığa baş koymaya,
Bir ömür ayrılmamaya,
And içmiştik...

Oysa şimdi yoksun,
Bütün hücrelerimi besleye
Sesin yok,
Teninin kokusu yok,
Sıcaklığın yok,
Bizi birbirimizden koparan,
Leş kargaları yok,
Hayat yok,
Umut yok,
Aşk,aşk yok....

Beni sensizliğe,
Sessizliğe terk ettiğin,
Odamdayım hâlâ,
Sana sesimin,
Mürekkep halini döküyorum,
Beyaz kâğıda.
Ve sana ulaşmaya çalışıyorum,
Sesimi duyurmaya çalışıyorum,
Sessizliği nağmelerde,
Bozmaya çalışıyorum.
Her şeye rağmen,
Sevgimizi;
Ölü hücrelerimde,
Yaşatmaya çalışıyorum.
Ve unutma ki,
Seni hâlâ çok,
Çok seviyorum...