Sessiz Şiiri - Hilmi Arıkan

Hani çiçekler açardı baharında,
Hiç solmaz sanırdım yapraklar...
Yüreğimde tipi ve fırtınalar , üşüyorum...
Evreni bir sessizlik sarar kış aylarında ...

Bir güneş var sanırdım evreni aydınlatan,
Yıldız ve ayı bir kenara bıraktım.
Denize yansıyan ufuktaki yakomozdan,
Bir mum ışığında sessizliğini bana bıraktın....

Koskoca bir zamanda hayat yaşarken,
Benim dağlar kadar derdim var sandım...
Ruhuma nefis ayar olmuş ilahi aşkı ararken,
Sessizlik hayatıma girince anladım...

Anladım ki ışık insana yetersiz,
Karanlık ise Settar olmuş gündüze
Her şeyi görmek nafile...
Anladım ki göz bile yetersiz...
Manaya dalmak için bürünmek gerekmiş sessizliğe....