Sessiz Şiiri - Atilla Durukan

Sessiz
dalgalar kıyıya vurunca sessiz,
kıyının gözleri hep ıslanıyordu.
yagmurlar yagarken toprağa sessiz,
uzaktan bir çığlık yükseliyordu.
çiçekler açarken yüksek yerlerde,
eteklerde yeşeren güller aglardı.
agaclara vurulan her hain darbede.
yüreklerden acılar fışkırıyordu.
toprağın karnına batarken bıçak,
topraktı sessizce ağlayanlardı.
başakta yaşarken mutlu acılar,
başakta patlayan çiçek aglardı.
geceler giderken hep gözü yaşlı,
gündüzler sevinçle geliyorlardı.
gel, artık durma öyle uzakta sessiz,
gel de gülsün artık aglayan güller.