Sessiz! Şiiri - Kusay Enes Özçelik

Gecenin karanlığında,
Tanrı gibi parıldayan bir ay, sessiz,
Ağaç yapraklarının hışırtısı, sessiz,
Şehvetli dudaklarla sevdiğini öpen kadın,
Etrafta dolaşan yarasaların kanat çırpışları,
Doğanın verdiği güç ile yumruklar sallayan rüzgar, sessiz,
Bakışlarında saklı olan haykırışlar, sessiz,
Her yeri gözetleyen bir baykuş,
Her damlasında toprağa aşık olan yağmur,
Her gök gürültüsünde yağmura bağıran bulut, sessiz,
Bir yanıp bir sönen sokak lambası,
Ölüm sessiz!
Sen sessiz!
Yavaşça karanlığa karışıyoruz;
Sonsuz ve sessiz tekilliğin ortasında.
Sana yavaşça aşık oluyorum,
Sanki sen bir Tanrıymışçasına!